W urządzeniach transportujących wykorzystujących działanie taśmy przenośnikowej kluczowy dla poprawnego i bezpiecznego działania całości urządzenia jest sposób połączenia krańców taśmy po nawinięciu jej na rolki. Niezależnie od gałęzi przemysłu i miejsca zastosowania, taśmy te produkuje się w dłuższych lub krótszych kawałkach, które się następnie łączy. Łączenie taśmy ma w zasadzie największy wpływ na awaryjność i długość przestojów danego urządzenia. Taśma transportowa podczas pracy podlega działaniu rozmaitych czynników: chemicznych, biologicznych czy atmosferycznych (głównie temperatury), wpływają nań przeciążenia nominalne (m.in. spowodowane rozciąganiem) i miejscowe (okresowe, spowodowane masą transportowanego nosiwa), stąd tak istotna jest rola sposobu spojenia dwóch kawałków taśmy, uszkodzenia są bowiem bardziej prawdopodobne w miejscy łączenia w przypadku, gdy zadana tam zostanie siła o dużej wartości. Dlatego producenci tego typu asortymentu, aby wyeliminować ten problem stosują różne metody łączenia materiałów dobierając je do danego typu taśmy. Jakie są sposoby łączenia taśm przenośnikowych?
Metody łączenia taśm transportowych
Duże zróżnicowanie typów taśm, ich parametrów i wykorzystania sprawia, że konieczne jest odpowiednie dobranie do zakładanych warunków pracy i przyszłego obciążenia taśmy sposobu łączenia jej krańców. Rodzaj rdzenia taśmy i materiały, z których jest ona wykonana wymagają zastosowania odpowiednich surowców, optymalnych konstrukcji oraz właściwych technologii wykonania złącza. Współczesne technologie wypracowały metody zapewniające połączeniom taśm transportujących stosowną wytrzymałość doraźną i zmęczeniową. Taśmy o konstrukcji gumowo-tkaninowej łączy się na trzy sposoby: poprzez wulkanizację, klejenie/zgrzewanie lub połączenie przy pomocy elementów mechanicznych (także w sposób rozłączny). Taśmy z rdzeniem z linek stalowych lub siatki łączy się przy pomocy wulkanizacji.
Połączenia wulkanizowane taśm transportowych można stosować niezależnie od materiału, z którego wykonana jest taśma, ich zastosowanie daje praktycznie 100% jej wytrzymałości nominalnej w miejscu scalenia. Wulkanizacja odbywa się w temperaturze 145-155°C, odbywa się w wysokim ciśnieniu (dla taśm z insertem z lin stalowych nawet powyżej 2 MPa), a jej czas trwania zależny jest od szerokości i grubości wulkanizowanej taśmy. Stosuje się połączenia palcowe lub na tzw. zakładkę (z wykorzystaniem stopni zakładkowych).
Połączenia klejone odbywają się w wiele niższych temperaturach (przy zachowaniu sposoby spasowania przeciwległych krańców taśmy). Jest również dość czasochłonne, ale zapewnia wysoką wytrzymałość spoiwa. Nie wymaga jednak, jak wulkanizacja, ciężkiego sprzętu (możliwość naprawy taśmy w trudnych warunkach), jest również mniej kosztowną metodą połączenia taśm transportowych.
Połączenia mechaniczne wreszcie są najszybsze do wykonania, ale najmniej wytrzymałe. Do tego celu używane są rozmaite modele złączy, dobierane stosownie do materiału i grubości taśmy przenośnikowej, ale również rodzaju bębna i sposobu współdziałania z warstwą cierną taśmy. Niektóre typy złączy mają możliwość rozłączania (na zasadzie zawiasu), co jest zaletą przy przedłużaniu długości taśmy oraz podczas doraźnych napraw czy konserwacji urządzenia. Na zmniejszenie odporności takiego połączenia wpływają m.in. nadmierne obciążenie, zmęczenie mechanicznych elementów łącznika, ścieranie się lub korozja samego materiału oraz błąd wykonawstwa połączenia.
Komentowanie postów jest wyłączone.